Potrzebę pogłębienia wiedzy na temat energooszczędności i zastosowania nowych technik i technologii oraz możliwości wykorzystania różnych funduszy zewnętrznych, pozwalających na realizację przedsięwzięć poprawiających efektywność energetyczną, artykułują często sami zarządcy.
Długoterminowa Strategia Renowacji stanowi, że:
„Renowacja zasobów budowlanych jest jednym z największych wyzwań infrastrukturalnych Polski do roku 2050. Podobnie jak w pozostałych państwach członkowskich UE, polskie budynki w długim okresie powinny zostać zmodernizowane w sposób spójny z transformacją w kierunku gospodarki neutralnej klimatycznie. Jednocześnie jednak krajowa polityka publiczna musi odpowiedzieć na pilną potrzebę wymiany najbardziej emisyjnych źródeł ciepła w celu poprawy jakości powietrza, zapewniając przy tym efektywność ekonomiczną renowacji”.
Większość polskich budynków mieszkalnych wielorodzinnych została oddana do użytku kilkadziesiąt lat temu. Stosowane wówczas rozwiązania techniczne, jak również obowiązujące wymagania techniczne dla nowych budyniów były znacznie niższe niż obecnie, a tym samym standard tych budynków był na odpowiednio niższym poziomie. Ten standard zależy jednak nie tylko od wieku budynku, ale również od jakości jego wykonania, zastosowanych technologii i materiałów budowlanych czy sposobu użytkowania, konserwacji i przeprowadzanych modernizacji.
Budynki w Polsce są poddawane modernizacji z wykorzystaniem środków wsparcia krajowych i Unii Europejskiej. Należy się spodziewać zwiększenia możliwości tego wsparcia w związku z koniecznością zapewnienia neutralności klimatycznej wszystkich budynków do 2050 roku.
W kontekście wysoko postawionych celów szczególnego znaczenia nabiera nie tylko sama deklaracja ambitnej modernizacji, ale również sposób dążenia do postawionych w Strategii celów, które mogą być osiągnięte jedynie przy współpracy właścicieli i zarządców budynków, które taki proces powinny przejść do roku 2050. Powinni oni posiadać odpowiednią wiedzę o tym co, jak i za ile można usprawnić, aby poprawić standard energetyczny ich budynków, przy jednocześnie największym efekcie ekonomicznym dla jego mieszkańców.
Obecny system funkcjonowania rynku zarządców nieruchomości nie sprzyja obowiązkowemu podnoszeniu kwalifikacji zawodowych, dlatego wszystkie inicjatywy zmieniające tę sytuację powinny być wspierane zarówno przez dobrowolne stowarzyszenia, jak i samych zarządców.
Badania społeczne pokazały, że najczęściej wskazywane przez zarządców obszary do poszerzenia ich kompetencji, to podstawowa wiedza z zakresu efektywności energetycznej budynków (21% wskazań) oraz wiedza na temat pozyskiwania i wykorzystywania środków na inwestycje związane z poprawą efektywności energetycznej budynków (19% wskazań). Ważnym obszarem wydaje się potrzeba wymiany doświadczeń pomiędzy zarządcami – co prawda wskazana w badaniu rynkowym tylko przez 12% respondentów, ale jest to na pewno ważne działanie dające możliwość poprawy świadczonych usług.
Aby poprawić sytuację w zakresie zarządzania i administrowania zasobami wspólnot i spółdzielni mieszkaniowych oraz zmniejszyć ich negatywny wpływ na zmiany klimatyczne, w ramach Europejskiej Inicjatywy Klimatycznej (Die Europäische Klimaschutzinitiative EUKI) realizowany jest od października 2020 r. do marca 2023 r. projekt „CLI-MA – From Housing Manager to CLImate MAnager”. EUKI jest instrumentem finansowania projektów przez niemieckie Federalne Ministerstwo Środowiska, Ochrony Przyrody i Bezpieczeństwa Jądrowego (BMU).
Projekt CLI-MA, który zyskał aprobatę stowarzyszeń zarządców, a którego głównym zadaniem jest opracowanie systemu szkolenia zarządców nieruchomości, pozwalającego im na uzupełnienie wiedzy z ww. obszarów tematycznych oraz pokazanie wpływu modernizacji budynków na jakość klimatu wewnętrznego w budynkach, powinien przyczynić się do korzystnej zmiany na rynku edukacji zarządców nieruchomości.
